آئین مستان

یه مدینه، یه بقیعه، یه امامه ولی حرم نداره

سینه زن ها، کسی نیست تا روی قبرش یه دونه شمع بذاره

غریب آقام غریب آقام غریب آقام، آقام امام صادق

دل بی تاب، دیگه شد آب که تو آفتاب نه سایه بونی داره

نه یه خادم، نه یه زائر نه کنارش یه روضه خونی داره

فدا اشکت، فدا آهت، فدا قبرت آقا، فدای صبرت

یعنی میشه بیاد اون روز که ببینم می ریزم آب رو قبرت

مرد خسته، دل شکسته، دست بسته شبیه جدش حیدر

می برندش نیمه ی شب به زیر لب می گه مادر

غریب آقام غریب آقام غریب آقام، آقام امام صادق

دل مضطر ،آتیش در، اشک دختر دوباره توی مدینه

زنده کرده یاد مادر یاد بابا یادِ شکسته سینه

غریب آقام غریب آقام غریب آقام، آقام امام صادق

سلام ای مهر، از روی تو پیدا / رخت پنهان و انوارت هویدا

الهی خانه ات آباد جانا / سلام ای خانه ات دلهای شیدا

سلامم بر نمازو بر سلامت / سلامم بر قنوت و ربنایت

سلامم بر قیام و بر قعودت / به قرآن و به تبیین و صدایت

سلام من به لبخند ملیحت / به اشک و گریه ها و های هایت

دعا کردی من بی معرفت را / من کجا، مجلس حسین کجا

به قربان مناجات و دعایت / رکوع و سجده ات تفسیر معراج

سلام من به مُهر کربلایت / به گَرد راه خود هم یک نگاهی

نشسته گَرد غم بر شانه هایت / عزاداریم، عزادارم، به حزنت

به قربان پَرِ شال عزایت / من نالایق و همراهیت، کاش

بیایم کربلا از ردّ پایت

تمام آسمان را غم گرفته / دلم را حزن یک عالم گرفته

بهشتی که در آن جای عزا نیست / محرم آمد و ماتم گرفته

دوباره خانه ها ماتم سرا شد / حسینیه شد و کرببلا شد

هلال ماه غم شد خنجریُ / میان قلب آلُ لله جا شد

همه مانند زهرا نوحه خوانند / ملائک سینه زن در آسمانند

در این بزم عزا ما میهمانیم / ابالفضل و شهیدان میزبانند

باز نشسته دلم به پای مدینه

شکر خدا عاشق دیار حبیبم

شکر خدا که شدم گدای مدینه

بال فرشته است، سایبان قبورش

بال فرشته است،خاک پای مدینه

در کفنم تربت بقیع گذارید

صحن بقیع است، کربلای مدینه

کرب و بلا می­شود دوباره مجسم

تا که به یاد آورم عزای مدینه

دست من و لطف دست با کرم تو

جان به فدای بقیع بی حرم تو

کریم کار به جز جود کرم نداره

آقام تو مدینه است ولی حرم نداره

شهید اونی که سری به تن نداره

آقام رو زمینه ولی کفن نداره

یه مدینه، یه بقیع

یه بقیع و یه مزار خاکی و بی سایبون

که دلارو کرده خون

نه حرم، نه رواقی

نه یه شمعی و نه چراغی

نه یه خادم، نه یه زائر

که روی خاکش بریزه آب

میسوزونه قبرشو آفتاب

یعنی میاد یه روز میاد که

یه سنگ قبر براش بزاریم

آخر برات یه گنبد طلا می سازیم

حرم مثل حرم امام رضا می سازیم

شکسته شد دلم از دست روزگار ، آقا

به خشکسالی دنیای ما ببار، آقا

بیا قدم به روی چشم های من بگذار

بیا که با تو، زمستان شود بهار، آقا

بدون دیدن روی تو زندگی کردن

گرفته از دل بی تاب من قرار، آقا

 بیا که کعبه برای تو سخت دلتنگ است

بیا که منتظرت مانده ذوالفقار، آقا

آقا آقا آقا عیبی نداره بشین همه با هم یک ساعت اقا صدا کنیم آقا آقا آقا؛ هرکی دلش برا امام زمانش تنگ شده بگه آقا آقا آقا

همیشه حال مرا بغض و گریه می پرسد

شده است قصه ی دل بی تو گریه دار، آقا

 همیشه ارزش هر چیز علتی دارد

گرفته عاشق تو از تو اعتبار، آقا

 خوشا به حال کسی که کنار تو باشد

خوشا به حال آن علی بن مهزیار، آقا

لرزه به تن حیدر افتاده

غرق خون توی بستر افتاده

بچه هاش همه دور بسترش

زینبش به یاد داغ مادرش افتاده

خونه همهمه خونه گریه دار

بین ناله ها یک ناله زار

زینبم ببین خون بند نمیاد

چاره نداریم چادر مادر بیار

یادش نمیره بین کوچه ها

فریاد میزدش فاطمه نیا

رحمی به دل به زار مرتضی

پاشو جون حیدر برو پیش یچه ها

بین اون کوچه یک مرد نبود

یادش نمیره بازوی کبود

ای وای خدا اون حامله بود

در کنده شد و تموم پر دود

یادش نمیره میخ شعله ور

با ضرب لگد با ضربه ی در

در روی یکی افتاد شدو

از رو در یهو رد میشدن چهل نفر

داد میزد فاطمه نیا ، مگه دست فاطمه اش از کمربندش رها می شد، یه وقت یه نانجیبی صدا زد بیکار نایست قنفذ دست فاطمه رو قطع کن، اینقدر با غلاف شمشیر زد دست مادر سادات شکست، از چند جا شکست ، آخر دیدن رها نمی کنه همونجا همه با لگد زدن